غم روی جوانی کرده پیرم
که نزدیک است از شوقش بمیرم


خردمندان همه دیوانه گردند
اگر بینند یار بی‌نظیرم


دل و جان من از شادی هدف بود
چو چشم مست او میزد به تیرم


مرا بی‌دوست خوابی نیست، هرچند
کنی بستر ز خارا یا حریرم


به عهد کودکی هم دایهء من
به شهد عشق می‌آمیخت شیرم


ز بند هر که گوئی می‌گریزم

ولی از دام زلفت ناگزیرم.....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: